Document Type : Original article
Authors
1 Iranian Academic Center for Education, Culture & Research (ACECR), Institute of Medicinal Plants, Karaj, Iran;
2 Department of Horticulture, College of Agriculture, Isfahan University of Technology, Isfahan, Iran;
Abstract
Keywords
Article Title [فارسی]
Authors [فارسی]
مقدمه و هدف: ماریتیغال یک گیاه یکساله یا دوساله بومی مناطق مدیترانه ای است که در شمال و جنوب ایران پراکنش دارد. بذر ماریتیغال مقدار زیادی (تقریباً) 20 درصد روغن دارد که در درمان زخم، سوختگی و آسیب کبدی کاربرد دارد. شواهد نشان می دهد که تنش هایی نظیر شوری می تواند رشد و نمو گیاهان و میزان روغن را در گیاهان دارویی تحت تأثیر قرار دهد. هدف از مطالعهی حاضر بررسی اثر تنش شوری بر برخی صفات رشدی و عملکرد دو رقم گیاه ماریتیغال (Silybum marianum (L.) Gaertn) می باشد. روش تحقیق: در این تحقیق، آزمایشی گلدانی به صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملاً تصادفی در شش سطح شوری (09/1 (شاهد)، 3، 6، 9 ,12و 15 دسی زیمنس بر متر) و دو رقم بومی اهواز و آلمانی بر روی گیاه ماریتیغال انجام شد. نتایج و بحث: نتایج نشان داد که در مقایسه با گیاهان شاهد، هر دو رقم تا شوری 9 دسی زیمنس بر متر به خوبی رشد کردند اما صفات رشدی نظیر تعداد کاپیتول در هر گیاه، قطر کاپیتول ساقه اصلی و عملکرد بذر و اجزای عملکرد در شوریهای بالاتر از 9 دسی زیمنس بر متر در هر دو رقم کاهش یافت. مقدار روغن بذر نیز در شوریهای بالاتر از 9 دسی زیمنس بر متر کمی کاهش یافت. توصیه کاربردی/صنعتی: نتایج نشان داد که هر دو رقم گیاه ماریتیغال میتوانند تا شوری 15 دسیزیمنس بر متر را تحمل کرده و تولید بذر نمایند اما حداکثر عملکرد بذر در شوری 9 دسیزیمنس بر متر بوده است. کاشت ماریتیغال در خاکهای کمتر حاصلخیز و با شوری متوسط ( dS/m 0/9≤) برای جلوگیری از فرسایش خاک و نیز تولید بذرهایی با ارزش دارویی و خوراکی، اهمیت دارد.
Keywords [فارسی]